Samen hebben we een sponsorkind!

Welkom terug! Het bloggen wordt weer opgepakt. En deze keer over een nieuwe stap in Hillary'sHome!

Al langere tijd hield de volgende vraag mij bezig: 'Hoe kan ik met mijn bedrijf nog meer van betekenis zijn voor een ander?' Als ondernemer ben je bijna dagelijks bezig met je bedrijf; hoe kan ik het succesvol ontwikkelen, hoe kan ik nog meer groeien? Maar ik miste een stukje in dit alles. Ik voelde de behoefte om ook met mijn bedrijf nog meer van waarde te zijn voor een ander. Maar op welke manier? Wat paste bij mij?

Zaterdag 11 januari was er een Powervrouwen-event. Ik had nog nooit van 'powervrouwen' gehoord, totdat mijn oudste dochter, Elise, mij iets van hen doorstuurde via social media. ( https://vrouwen-met-power.nl/ .) En wat ik graag wilde, namelijk meer van betekenis zijn voor een ander, las ik daar terug; het ging onder andere over hoe je vanuit je passie kan leven en van daaruit van betekenis kan zijn voor anderen. 

Nou, mijn passie heb ik al wel gevonden, maar nu nog het stukje dat ik miste.

En daar was ik, bij het  Powervrouwen-event. Tijdens dit event werd onder andere een filmpje van Compassion getoond. In dit filmpje vertelde een man hoe hij als klein kind opgroeide in extreme armoede. Hij kon niet naar school, had bijna geen kleding en eten, had nagenoeg geen fatsoenlijk dak boven zijn hoofd en moest bedelen voor zijn moeder, broertjes en zusjes om te overleven. Hier kwam verandering in toen hij gesponsord werd door een 15-jarig meisje uit Nederland. Hij kon naar school, kreeg de benodigde voeding en kleding en is inmiddels een volwassen man met een baan die ook weer andere mensen begeleidt en onderwijst. 

Dit bleef mij in de week erna nog steeds bij en liet mij niet los. 

Toch viel het kwartje nog niet.

Tijdens ritten in de auto naar mijn inkoopadressen ben ik altijd veel aan het denken. 

TOEN VIEL HET KWARTJE

Ik bedacht me hoe gaaf het toch zou zijn om met mijn bedrijf een kind te sponsoren. Dat van elke bestelling in de webshop een bedrag naar het sponsorkind gaat. Zo gezegd, zo gedaan. Na contact te hebben gelegd met Compassion, heb ik Tracy als sponsorkind mogen verwelkomen. U ziet haar op onderstaande foto. Ze is 4 jaar en komt uit Kenia. Samen met u heeft Hillary'sHome nu dus een sponsorkind! Bij elke bestelling draagt u bij! Van het geld krijgt Tracy onderwijs, aanvullende voeding, medische zorg en geestelijke vorming. Zo helpen we haar om niet meer in de extreme armoede te leven.

Het sponsoren van een kind is iets wat mede dankzij jullie vanaf deze maand mogelijk word gemaakt. Hartelijk dank daarvoor. Hoe meer bestellingen via de webshop, hoe meer sponsorgeld! En hoe gaaf zou het zijn als Hillary'sHome met dat geld meer kinderen kan gaan sponsoren in de toekomst! Of als we ook nog samen projecten daar kunnen ondersteunen!

 Mijn oudste dochter, Elise, zal op dit account gaan bloggen en zal u op de hoogte houden! Ook zullen we brieven schrijven aan Tracy!

Groeten, Elise & Hilgonda

Website met webshop online

Daar is 'ie dan: mijn eigen website met webshop!!

De officiële website van Hillary'sHome is online.

Het was hard werken, heel vaak tot in de nachtelijke uren. Dit, om, naast alle bestellingen, advieswerkzaamheden en de voorbereidingen voor de open huis dag, de website met webshop klaar te krijgen.

Het grootste gedeelte staat nu in de webshop.

 De komende weken zullen de ontbrekende items nog toegevoegd worden en zal de webshop ook bijna wekelijks aangevuld worden met nieuwe producten.

Dus het is zeker de moeite waard om wekelijks even in de webshop te neuzen.

Omdat Hillary'sHome nu te volgen is op Facebook, Instagram en de website, is dit de laatste blog die ik schrijf.

Benieuwd geworden?

Via onderstaande link kom je op mijn website terecht.

Heel veel kijk-, lees- en shopplezier gewenst.

https://www.hillaryshome.nl

Lieve groet,

Hilgonda

 

'Schatten' van de oude boerderij beginnen te herleven

 

Ik vind het altijd leuk om ergens een eigen draai aan te geven.

Nou zijn wij daar tijdens de bouw van ons huis ook wel heel intensief mee bezig geweest, maar dat kan natuurlijk ook met kleine dingen.

 

Toen wij de oude boerderij en vele schuren gingen slopen, hebben wij zelf vele oude elementen er uit gehaald en bewaard in een grote, blauwe container die nog steeds op ons erf staat.

Wat hebben wij vele uren/dagen lopen struinen door de schuren en boerderij.

Hierdoor heeft de oude boerderij ook emotionele betekenis voor ons gekregen.

Wat wij eruit sloopten, was voor velen TROEP (en wat heb ik dat vaak moeten horen).
Voor mij waren het kleine 'schatten', waarmee ik mijn interieur een persoonlijke touch kan geven.

Bovendien herleeft de oude boerderij zo nog een beetje in ons nieuwe  huis.

 

 

Tijdens de sloop van de boerderij hebben we nog enkele brokstukken puin bewaard van de gevel, voordat deze brokken de vergruizer in gingen.

Leuk als aandenken, dachten we toen, maar wat ik ermee ging doen wist ik nog niet.

Tot vandaag.....

Waarom zou ik het niet gewoon neerleggen, zoals je een ornament neerlegt?

Een brokstuk met een verleden, robuust en verweerd.

En door dit robuuste karakter ook precies passend in mijn keuken.

 

 

Met een windlicht van glas erop en de bos fluitenkruid geplukt van eigen erf, heeft deze 'schat' zijn

plekje gevonden.

 

 

Nog meer 'schatten' hebben hun weg gevonden richting ons huis.

De oude flessen die je op bovenstaande foto ziet, hebben we in de grond rond de boerderij gevonden.

Nu decoratie met een emotionele waarde.

 

 

Ik wilde graag nog wat toefen maken, maar dan net even iets anders.

Wetende dat we heel veel oude, verroeste kettingen gevonden hadden op de deel, dook ik de blauwe container in en voilà.....

Het geeft de toef gelijk de stoere sfeer waar ik zo van houd!

 

 

Terwijl ik in de container was, even snel 2 foto's gemaakt van een paar dingen.

 

  

 

 

Oude boerderij- en stalramen, oude deuren en ramen, koeiendrinkbakken, de oude keldertrap, zinken teilen, het onderduikersluik, noem maar op....

 Er ligt nog zoveel in de container.

Sommigen gaan een plekje krijgen in huis, de rest gaat ter zijner tijd de verkoop in.

 

 

Namens Yara een high-five !

 

 

 

Lieve groet, Hilgonda

 

We zijn weer in blogland

 

Kennen jullie mij nog?

Het is alweer 8 maanden geleden dat ik mijn laatste blog schreef.

In die tussentijd hebben we allerminst stil gezeten, wat ook de reden is dat ik geen tijd kon vinden om weer eens een blog te schrijven.

Niet dat ik het nu bepaald rustig heb, maar het begon nu toch wel zo te kriebelen dat ik er toch maar eens voor moest gaan zitten.
En wel 'zitten' in onze nieuwe woning.

Degenen die mij via IG volgen, zijn hiervan allang op de hoogte, want even een foto maken met je mobiel en een paar woorden erbij tikken op je IG-account is heel snel gedaan en toch wel even wat anders dan een blog schrijven en met je camera aan de gang gaan.

Oudejaarsdag, hebben we na heel veel verven, kalken en beitsen onze woning betrokken.
Wat een immens grote klus is dat geweest.
Ik was zo benieuwd hoeveel meters ik had gemaakt, dat ik het eens bij elkaar ben gaan optellen.
Alle muren in ons huis heb ik in de kalkverf gezet, wat 503 m2 aan muuroppervlakte is.
Dan bedenkende dat je elke muur 1 x in de corifondo en 2x in de kalkverf moet zetten, wat betekend dat ik 1509 m2 heb gekalkt.
 Waarbij ik de 3 toiletten en wasruimte na het kalken ook nog eens 2x behandeld heb met een vernis. Dus deze muren heb ik 5x behandeld.
 Het was blik op oneindig en gaan.
Toch had ik er geen hekel aan en zou ik zo de kwast weer pakken.

Daarnaast heb ik 128 m2 aan eikenvloerplanken gebeitst, net als de eiken vensterbanken en trap. Hierover had ik al eens een blog geschreven.

Mijn man zette in totaal 19 deuren in de Nero krijtlak en 25 ramen met roedeverdeling.
Welke ook allemaal 3 keer moesten gebeuren.

Het was een grote klus, maar ik vind het toch wel gaaf dat we het allemaal zelf hebben gedaan.

Inmiddels zijn de verhuisdozen uitgepakt en zijn we gesetteld.
Er staat nog wel een hele waslijst op onze to-do- list, want binnen ontbreekt het nog aan lampen, gordijnen, kasten, barkrukken, meubels in goede formaat, enz.....
Onze oude meubels vallen totaal weg in deze grote ruimten, iets wat we wel wisten, maar nu even geen prioriteit is.

Het belangrijkste is dat we er al heerlijk in wonen en de rest gaan we stap voor stap doen.
Waarbij we ons nu toch eerst gaan richten op de tuin, omdat we richting de zomer gaan.


Op de barkrukken na, is onze woonkeuken af.
Een heerlijke plek waar we veel vertoeven; werken, studeren, spelen en natuurlijk eten.

We wilden graag een robuuste, stoere en landelijke keuken van natuurlijke materialen.
Alle frontdelen zijn van massief eiken en we hebben er voor gekozen om het aanrechtblad van 10 cm dik beton te laten maken.

Ook qua kleur wilden we de keuken sober houden en hebben we ervoor gekozen om de stollen en open regaalkasten in de kleur Nero te doen. Dezelfde kleur als al onze deuren en raamkozijnen, om zo weer rust en eenheid te creëren.
Daarin werd ik eigenlijk voor gek verklaard. "Dat was toch veel te somber!!! Dat moest wit worden", aldus de keukenboer en de mannen van de werkvloer.
Helaas 'mannen', ik had een plaatje in mijn hoofd en wist hoe het moest gaan worden en heb voet bij stuk gehouden.
En nadat de keuken af was, moesten ze volmondig toegeven dat ze het eindresultaat prachtig vonden en is er menig foto genomen.

 

Ook voor de wandtegels achter het fornuis kozen we voor wat anders.
We wilden het stoere effect behouden en met keukentegels ging ons dat niet lukken.
Ook Beton Cire, welke we in de badkamer wel hebben laten toepassen, vonden we hier niet mooi. Dat ging te veel op de betonnen aanrechtbladen lijken, waardoor het te saai ging worden.

We hebben er voor gekozen om onze vloertegels van 20 x 20 ook als achterwand te gebruiken bij het fornuis.
Ook hierbij werden de wenkbrauwen wel eens opgetrokken toen we onze wens bekend maakten.
Maar ook dit bleek achteraf wel in de smaak te vallen.

Ach, soms moet je wel eens een beetje eigenwijs zijn......

Lieve groet, Hilgonda

 

De schoolbanken weer in....

 

Ik ben niet zo'n kletser, meer een denker.

Ik denk altijd heel wat af.

Vooral nu ik van 's-ochtends vroeg tot 's-avonds laat in het huis aan het schuren, plamuren en kalkverven ben.

Alle vijf de slaapkamers en overloop/voorzolder heb ik in de kalkverf staan.

Alle deuren, ramen en kozijnen zijn daar ook door mijn man geverfd en inmiddels ligt daar de rustiek eiken vloer ook in.

 

Nu we naar de benedenverdieping gaan om te verven en te kalken, gaat het opschieten.

Dit is nog een hele oppervlakte, maar het einde komt in zicht.

 

Misschien voelen jullie hem al aankomen, want ik zou mezelf niet zijn als ik daarna niet opzoek zou gaan naar een andere uitdaging.
 

Daar heb ik veel over nagedacht en die uitdaging ligt voor mij bij de tuin die aangelegd moet worden en de pluktuin die ik wil gaan opzetten. Deze pluktuin wil ik combineren met de workshops die ik ga geven in mijn atelier als bloemstylist.
 

Echter geen van ons beiden heeft voldoende kennis in huis om een grote tuin en pluktuin aan te leggen en te onderhouden.
Bovendien hebben we geen kale bouwkavel, maar een kavel waar veel onkruid en slecht gras op staat en die op sommige plekken nog overwoekerd is omdat er jaren niks aan de toenmalige tuin is gedaan. Dan woekeren braamstruiken en onkruid wel door.

Ook de boomgaard en de vele bomen vragen de nodige kennis wat betreft snoeien.




 

 Je moet dus kennis hebben van planten, maar ook van grondbewerking, bodemkennis, bemesting en onderhoud, wil je hier een tuin aanleggen en onderhouden.

 

Nou kunnen wij dit allemaal uitbesteden, maar waarom zou ik zelf deze kennis niet vergaren?

 

En daarmee was de nieuwe uitdaging geboren!

Want deze week ga ik beginnen met de opleiding Vakbekwaam Hovenier.

Een 3-jarige opleiding die ik in de avonduren ga volgen.

Waarbij ik mij in het derde leerjaar wil gaan specialiseren in tuintekenen/tuinontwerpen.

 

Tijdens deze opleiding vergaar ik zelf de kennis om onze eigen tuin te ontwerpen, aan te leggen en te onderhouden. En kan ik mijn  eigen pluktuin aanleggen.
Een nieuwe uitdaging waar ik enorm veel zin in heb.

 Bovenstaand stuk grond met alleen maar onkruid en gras, moet mijn pluktuin gaan worden.

 
 Hier kijk je straks vanuit de pluktuin naar ons huis.


Inmiddels is er ook een andere uitdaging bij ons komen wonen: Yara!

 

Een heerlijk, enthousiaste en vrolijke Mechelse Herder pup met pit, die ook de nodige aandacht en uitdaging nodig heeft.

Ze is inmiddels al helemaal gewend aan ons, is zindelijk en weet al precies dat ze moet gaan slapen als wij naar bed gaan en uit de bench mag als onze wekker afgaat. Ze slaapt dus al lekker door en leert heel snel!

 

Wat is ze in die ene week tijd dat ze nu bij ons is al gegroeid.
Ze is nog maar 9 weken oud, maar lijkt op de foto's al veel groter.

 

Deze week ga ik met haar ook starten met de puppycursus.

Vervelen doe ik mij dus voorlopig niet!!

 

Een fijne week gewenst.

 

Lieve groet, Hilgonda

 

 



Een wens die uitkomt

 

 

Als kind wilde ik al heel graag een hond. Maar die wens was bij mijn ouders niet wederzijds.

En dan niet een klein hondje, maar wel een grote hond.

Een herdershond is altijd mijn favoriet geweest.

Een mooi, intelligent en krachtig dier met pit.

 

Nu wij vrijstaand wonen met veel grond rondom ons huis, hebben we de ruimte voor een herdershond die veel beweging nodig heeft.

Bovendien wilden we een hond die goed is voor het gezin, maar ook waaks is, wat ons heeft doen besluiten om voor een Mechelse herder te kiezen.

 

 

 

De Mechelse herder wordt tegenwoordig vaak als politiehond gebruikt, omdat hij intelligent, moedig, leergierig en niet snel van zijn stuk te krijgen is.  Dus een prima waakhond.

 

Vanavond was het zover en hebben we een pup uitgezocht.

Wat een dropje, hè !!

We hebben haar al helemaal in ons hart gesloten.

Ze is inmiddels 4 weken oud, dus we moeten nog 4 weken wachten voor we haar kunnen ophalen.

 

Nog mooi de tijd om een leuke naam te bedenken, want daar zijn we nog niet helemaal over uit.

 

 

Een fijne vakantietijd gewenst!

 

Lieve groet, Hilgonda

 



Trap geplaatst en behandeld met loogbeits van Esatto

 

 

   



Op veler verzoek nu eindelijk wat foto's van onze trap.

Ik heb er al het één en ander over geschreven in de blogpost: onze trap in de maak.

Enkele weken geleden was het dan eindelijk zover. Vol spanning zagen we de bus aankomen met onze trap erin. We hebben zoveel keuzes moeten maken voor de trap, dat we wel heel benieuwd waren hoe het totaalplaatje eruit zou zien. 

 



 

 

 

 

 

 

De trap moest door 6 man sterk getild worden, een loodzware klus. Wat heb ik de mannen moeilijk zien kijken. En ik maar foto's maken (deze met mobiel)! Ik voelde mij bijna schuldig ( hihihi ).

 

Na het plaatsen van de trap stond mij een flinke klus te wachten. De hele trap wilde ik, net als de vensterbanken (zie blogpost: werken met loogbeits van Esatto) ook behandelen met deze loogbeits.

 

Tjonge, ik heb peenstjes gezweet!

Omdat je nat op nat moet werken en tussendoor dus niet kunt stoppen, moest ik de trap van boven naar benenden achter elkaar behandelen.

Dat was flink doorwerken en mijzelf soms ook in de onmogelijkste houdingen manoeuvreren.

Want ook de onderkant van de trap heb ik behandeld, omdat deze volledig in het zicht blijft.

Ik lag soms op mijn buik, rug of gekronkeld om de onderste traptree aan de onderkant te kunnen behandelen.

Je wil niet weten hoe ik er soms uitzag. Tijdens het werken met de sealer had ik een paar dagen daarna nog gratis gel in mijn haar!

 

 

 

We wilden graag een stoere, robuuste en rustieke trap.

We hebben er daarom voor gekozen om de trappaal en de traptreden extra dik te laten maken voor het robuuste effect. En ook het hout nog te laten bewerken met een trekmes.

Het rustieke eikenhout, bewerkt met de loogbeits kasteeleik van Esatto, geeft het rustieke karakter aan de trap.

En de dikke smeedijzeren vierkante spijlen geven de trap nog een extra stoer tintje.

 

Bij de ballustrade hebben we niet voor een paal gekozen, maar voor een wrongstuk. Dat is de bocht in de leuning die je ziet op de rechter foto hierboven. Dit vonden wij een extra dimentie geven aan de trap.

 

 

 

 

De trap is helemaal geworden zoals we gehoopt hadden.

En ik ben blij dat ik de gok heb durven wagen om de trap ook met loogbeits te behandelen.

Ik vind hem prachtig geworden zo!

Deze klus is geklaard en kan afgevinkt worden op onze lijst.

En zoals jullie op de foto's kunnen zien, zijn alle wanden nog wit gestuct. Dus één keer raden welke klus er nog meer op onze to do lijst staat! 

 

 

Een fijne week gewenst!

 

Lieve groet, Hilgonda