dinsdag 9 mei 2017

'Schatten' van de oude boerderij beginnen te herleven

 
Ik vind het altijd leuk om ergens een eigen draai aan te geven.
Nou zijn wij daar tijdens de bouw van ons huis ook wel heel intensief mee bezig geweest, maar dat kan natuurlijk ook met kleine dingen.
 
Toen wij de oude boerderij en vele schuren gingen slopen, hebben wij zelf vele oude elementen er uit gehaald en bewaard in een grote, blauwe container die nog steeds op ons erf staat.
Wat hebben wij vele uren/dagen lopen struinen door de schuren en boerderij.
Hierdoor heeft de oude boerderij ook emotionele betekenis voor ons gekregen.
Wat wij eruit sloopten, was voor velen TROEP (en wat heb ik dat vaak moeten horen).
Voor mij waren het kleine 'schatten', waarmee ik mijn interieur een persoonlijke touch kan geven.
Bovendien herleeft de oude boerderij zo nog een beetje in ons nieuwe  huis.
 
 
Tijdens de sloop van de boerderij hebben we nog enkele brokstukken puin bewaard van de gevel, voordat deze brokken de vergruizer in gingen.
Leuk als aandenken, dachten we toen, maar wat ik ermee ging doen wist ik nog niet.
Tot vandaag.....
Waarom zou ik het niet gewoon neerleggen, zoals je een ornament neerlegt?
Een brokstuk met een verleden, robuust en verweerd.
En door dit robuuste karakter ook precies passend in mijn keuken.
 
 
Met een windlicht van glas erop en de bos fluitenkruid geplukt van eigen erf, heeft deze 'schat' zijn
plekje gevonden.
 
 
Nog meer 'schatten' hebben hun weg gevonden richting ons huis.
De oude flessen die je op bovenstaande foto ziet, hebben we in de grond rond de boerderij gevonden.
Nu decoratie met een emotionele waarde.
 
 
Ik wilde graag nog wat toefen maken, maar dan net even iets anders.
Wetende dat we heel veel oude, verroeste kettingen gevonden hadden op de deel, dook ik de blauwe container in en voilà.....
Het geeft de toef gelijk de stoere sfeer waar ik zo van houd!
 
 
Terwijl ik in de container was, even snel 2 foto's gemaakt van een paar dingen.
 
  
 
 
Oude boerderij- en stalramen, oude deuren en ramen, koeiendrinkbakken, de oude keldertrap, zinken teilen, het onderduikersluik, noem maar op....
 Er ligt nog zoveel in de container.
Sommigen gaan een plekje krijgen in huis, de rest gaat ter zijner tijd de verkoop in.
 
 
Namens Yara een high-five !
 
 
 
Lieve groet, Hilgonda
 

dinsdag 2 mei 2017

We zijn weer in blogland

 
Kennen jullie mij nog?
Het is alweer 8 maanden geleden dat ik mijn laatste blog schreef.
In die tussentijd hebben we allerminst stil gezeten, wat ook de reden is dat ik geen tijd kon vinden om weer eens een blog te schrijven.
Niet dat ik het nu bepaald rustig heb, maar het begon nu toch wel zo te kriebelen dat ik er toch maar eens voor moest gaan zitten.
En wel 'zitten' in onze nieuwe woning.

Degenen die mij via IG volgen, zijn hiervan allang op de hoogte, want even een foto maken met je mobiel en een paar woorden erbij tikken op je IG-account is heel snel gedaan en toch wel even wat anders dan een blog schrijven en met je camera aan de gang gaan.

Oudejaarsdag, hebben we na heel veel verven, kalken en beitsen onze woning betrokken.
Wat een immens grote klus is dat geweest.
Ik was zo benieuwd hoeveel meters ik had gemaakt, dat ik het eens bij elkaar ben gaan optellen.
Alle muren in ons huis heb ik in de kalkverf gezet, wat 503 m2 aan muuroppervlakte is.
Dan bedenkende dat je elke muur 1 x in de corifondo en 2x in de kalkverf moet zetten, wat betekend dat ik 1509 m2 heb gekalkt.
 Waarbij ik de 3 toiletten en wasruimte na het kalken ook nog eens 2x behandeld heb met een vernis. Dus deze muren heb ik 5x behandeld.
 Het was blik op oneindig en gaan.
Toch had ik er geen hekel aan en zou ik zo de kwast weer pakken.

Daarnaast heb ik 128 m2 aan eikenvloerplanken gebeitst, net als de eiken vensterbanken en trap. Hierover had ik al eens een blog geschreven.

Mijn man zette in totaal 19 deuren in de Nero krijtlak en 25 ramen met roedeverdeling.
Welke ook allemaal 3 keer moesten gebeuren.

Het was een grote klus, maar ik vind het toch wel gaaf dat we het allemaal zelf hebben gedaan.

Inmiddels zijn de verhuisdozen uitgepakt en zijn we gesetteld.
Er staat nog wel een hele waslijst op onze to-do- list, want binnen ontbreekt het nog aan lampen, gordijnen, kasten, barkrukken, meubels in goede formaat, enz.....
Onze oude meubels vallen totaal weg in deze grote ruimten, iets wat we wel wisten, maar nu even geen prioriteit is.

Het belangrijkste is dat we er al heerlijk in wonen en de rest gaan we stap voor stap doen.
Waarbij we ons nu toch eerst gaan richten op de tuin, omdat we richting de zomer gaan.


Op de barkrukken na, is onze woonkeuken af.
Een heerlijke plek waar we veel vertoeven; werken, studeren, spelen en natuurlijk eten.


We wilden graag een robuuste, stoere en landelijke keuken van natuurlijke materialen.
Alle frontdelen zijn van massief eiken en we hebben er voor gekozen om het aanrechtblad van 10 cm dik beton te laten maken.


Ook qua kleur wilden we de keuken sober houden en hebben we ervoor gekozen om de stollen en open regaalkasten in de kleur Nero te doen. Dezelfde kleur als al onze deuren en raamkozijnen, om zo weer rust en eenheid te creëren.
Daarin werd ik eigenlijk voor gek verklaard. "Dat was toch veel te somber!!! Dat moest wit worden", aldus de keukenboer en de mannen van de werkvloer.
Helaas 'mannen', ik had een plaatje in mijn hoofd en wist hoe het moest gaan worden en heb voet bij stuk gehouden.
En nadat de keuken af was, moesten ze volmondig toegeven dat ze het eindresultaat prachtig vonden en is er menig foto genomen.

 
Ook voor de wandtegels achter het fornuis kozen we voor wat anders.
We wilden het stoere effect behouden en met keukentegels ging ons dat niet lukken.
Ook Beton Cire, welke we in de badkamer wel hebben laten toepassen, vonden we hier niet mooi. Dat ging te veel op de betonnen aanrechtbladen lijken, waardoor het te saai ging worden.


We hebben er voor gekozen om onze vloertegels van 20 x 20 ook als achterwand te gebruiken bij het fornuis.
Ook hierbij werden de wenkbrauwen wel eens opgetrokken toen we onze wens bekend maakten.
Maar ook dit bleek achteraf wel in de smaak te vallen.

Ach, soms moet je wel eens een beetje eigenwijs zijn......

Lieve groet, Hilgonda