dinsdag 22 december 2015

Kerst in de caravan


Kerst in de caravan is dit jaar toch wel improviseren. Elk plekje wordt optimaal benut als je met 6 personen daarin verblijft.
Ruimte voor decoratie is er niet, behalve op de schoorsteenmantel en de twee hele kleine tafeltjes.
Ik houd van grote stoere items...... en je begrijpt het al, dat ging het dit jaar niet worden.

Het toeval wilde dat we tijdens de DFD-clubavond, die ik één keer in de maand volg (in de post van 15 oktober schrijf ik hier over), een kleine kerstboom gingen maken. Ik koos er voor om het kerstgroen in dezelfde kleurnuance te houden. Zo is hij mooi rustig en qua versiering wilde ik dat ook zo houden.


In de post van 30 november schreef ik dat we bij 't Achterhuis in Udenhout zijn geweest. Toen we tegen sluitingstijd deze mooie zaak verlieten en richting onze bus liepen, viel mijn oog op mooie, lange, slanke dennenappels, die overal verspreid op het voetpad lagen.
'Oooooooo'......, riep ik, 'die moet ik hebben!'
Terwijl ik druk begon te rapen, liep mijn man door en had zoiets van: 'Daar heb je haar weer!'
Terwijl ik een mooi stapeltje had verzameld op de grond bij de bus, op zoek naar een tas om ze in te stoppen, zag de naderende postbode ook de waarde van deze dennenappels niet en stapte gewoon op mijn druk verzamelde berg dennenappels.
Tja, wat voor de één rommel is, daar ziet een ander mogelijkheden in.
Terwijl ik weer opnieuw begon met rapen, vroeg mijn man wat ik daar dan toch mee moest.
Toen ik na de DFD-club avond thuis kwam en de kerstboom liet zien, zei ik dus: NOU DIT!!!
En hij was het met me eens dat deze vorm dennenappels heel mooi in de boom stonden.
Bij de Xenos heb ik een houten kralenketting gekocht, die ik uit elkaar heb gehaald. De kralen heb ik apart op draad gezet en dienen als sobere, houten kerstballetjes.
Met nog wat lichtjes erin, plaatste ik de kerstboom op een oude houten broodplank en zo genieten we toch van een kleine, sobere en natuurlijke kerstboom.


Op de kleine eetkamertafel wilde ik ook nog graag wat maken.
En terwijl we op de kavel aan het werk waren, kreeg ik een idee. Als we op zaterdag of in de vrije uurtjes niet op pad moeten om het één en ander uit te zoeken, dan zijn we op de kavel de gerooide bomen, struiken en takken aan het verbranden. Wat nog goed hout is, wordt in stukken gezaagd en komt op een houtstapel.
Ineens kreeg ik daar het idee om een boomwortel op de kop in een mooie, stoere pot te zetten. En met 3 stoere hoffzballen erin en 2 kandelaars erbij, is voor mij het plaatje compleet van deze alternatieve kerstboom.




Deze herten hadden we in onze vorige woning al, maar komen hier in het buitengebied beter tot hun recht.

Bij deze wil ik iedereen hele fijne en gezegende kerstdagen en een voorspoedig 2016 toewensen.
En voor degene die een geliefde moet missen en tijdens deze dagen dat gemis extra voelt, heel veel sterkte gewenst.

Lieve groet, Hilgonda



















zondag 13 december 2015

Hoog(s)te punt


Afgelopen week werd het hoogste punt van ons huis bereikt en dat is toch wel een officieel hoogtepunt.
Voor ons gevoel hebben we het afgelopen jaar al heel wat hoogtepunten gehad:
*verkoop van onze woning,
*aankoop kavel,
*plaatsen van de caravan's op ons perceel,
*goedkeuring van de bouwtekening,
*asbest verwijderen van de oude boerderij en schuren,
*slopen van de boerderij en schuren,
*start van de bouw,
*de eerste steen leggen
*en nu het hoogste punt bereikt. En dat laatste is pannenbier waard.




Wat een veranderingen en een bewogen jaar als ik zo terug kijk. Maar naast alle drukte die dit met zich mee brengt, genieten we er erg van.

Een fijne week gewenst.
En voor alle nieuwe volgers: Welkom, leuk dat jullie mij volgen.

Lieve groet, Hilgonda




maandag 30 november 2015

Op pad


Afgelopen zaterdag maakten we een ritje richting Brabant, om ons te oriënteren voor vloertegels. De rit ging naar 'De Opkamer' in Made en ' 't Achterhuis' in Udenhout.
Onze (lees 'mijn', maar manlief vindt dit ook mooi) voorkeur gaat uit naar een wat oudere vloer of naar een vloer met een verouderde look.
Mooi om de 'tand des tijds' te zien of, zoals bij Belgisch hardsteen, de vloer te zien 'leven'.
Aangekomen bij 'De Opkamer', richtten wij onze blikken eerst nog op de vele vloerdelen die er lagen. Maar al snel waren we verrukt van de mooie klassieke en zandstenen schouwen.
Dat ik deze mooi vond, stond al vast en had ik al laten vallen bij mijn man. Maar een plaatje zegt dan niet zo veel bij hem.
Echter, toen hij deze schouwen in het echt zag, zag ik hem steeds enthousiaster worden (tot mijn verbazing).

We belandden in de showroom aan de lange tafel, bij een heerlijk knapperend haardvuurtje. En onder het genot van een cappuccino lieten we ons voorlichten over de mogelijkheden van de verschillende schouwen.
Zowel in onze woonkamer als woonkeuken hebben we de voorbereidingen voor een openhaard getroffen. Hem gelijk al plaatsen heeft nu nog geen prioriteit bij ons.
Maar gaande weg werden we wel heel enthousiast en verloren we bijna uit het oog waarvoor we kwamen: de vloertegels!!

Omdat we wel foto's mochten maken voor onszelf, maar deze niet op internet mogen plaatsen, laat ik geen foto's zien van deze prachtige zaak.
Alle foto's in deze blogpost heb ik gemaakt bij ' 't Achterhuis'. En omdat ik ze met mijn mobiel heb gemaakt, zijn ze ook niet altijd even scherp.


Vol van al dit moois wat we gezien hadden, gingen we op weg naar Udenhout.
' 't Achterhuis' is een winkel met verschillende showrooms en de gehele bedrijfsruimte omvat maar liefst 25.000 m2.
Ruim 3 uur hadden we nodig om het meeste te zien van de enorme collectie antieke en historische bouwmaterialen.
Ik voelde me net een klein kind in een snoepwinkel en probeerde niet uit het oog te verliezen waarvoor we ook al weer kwamen.


Bovenstaande foto is een leuk idee voor de oude, stenen wasbak, die we uit de oude boerderij gesloopt hebben en willen hergebruiken in de garage.
En zo zagen we ook hele leuke barkrukken staan voor het spoeleiland in de keuken.


Na een heerlijk dagje oriënteren en rondneuzen, vertrokken we aan het einde van de dag weer huiswaarts, met veel stof om over na te denken.







Zeker de moeite waard om eens te bezoeken.

Fijne week gewenst.

Lieve groet, Hilgonda

maandag 2 november 2015

De eerste steen gelegd


Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat over de voortgang van de bouw heb geschreven. De laatste keer was in juli, toen de fundering en de begane grondvloer waren gestort.
Inmiddels is er al weer heel veel gebeurd en staan de binnenmuren en ook grotendeels de buitenmuren van de begane grond.


Als de binnenmuren staan en ze aan de buitengevel beginnen, begint het toch echt wel leuk te worden.
Een notariswoning is een huis die je kunt scharen onder de klassieke bouwstijl, waarbij veel aandacht is voor de detaillering, zoals: uitgemetselde hoeken, houten sierlijsten, zinken regenpijpen, luiken, roedeverdeling in de ramen, gestuukte lagen, mooie entreepartij.
En juist die details vind ik een notariswoning zo mooi maken en vind je in onze woning straks terug.

Zo hebben we gekozen voor een gestuukte onderlaag en gemeleerde, donkerrode bakstenen, om een mooi contrast met de lichte kozijnen en houten sierlijsten te krijgen. De bakstenen zijn oneffen en ruw voor een rustieke uitstraling.


En wat is het dan toch bijzonder om zelf de eerste steen van je huis te leggen.
We draaiden even de rollen om. Ik metselde de eerste steen en één van de bouwvakkers maakte de foto's.
Ik vond het een bijzonder moment!

De eerste twee hanenkammen zijn ook gemetseld. Ik ben iemand die echt op de details let en kan dan genieten van het mooie vakmanschap waarmee dit is gemaakt.
Omdat de hanenkammen schuin lopen en de stenen recht zijn, zou je beneden een hele smalle voeg krijgen die naar boven breder uitloopt. Door de stenen te slijpen in de goede vorm, is de voeg overal even dik, net als bij de muur.
Prachtig gemaakt.




Op bovenstaande foto zie je de achterkant van de woning. Het rechtergedeelte is de woonkamer, waar nog een veranda aangebouwd wordt( je ziet de betonnen poer al staan ). Het middelste gedeelte is de woon-leef keuken en links is de garage.
We wilden heel graag een grote woonkeuken, omdat dat toch wel de plek is waar we het meest gaan vertoeven.



Nu de binnenmuren staan, krijg je er al een beeld bij. Wat is het dan leuk om door je huis te kunnen lopen en te zien dat datgene, wat je in je hoofd had, nu ook daadwerkelijk vorm krijgt.


Een fijne week gewenst.

Lieve groet, Hilgonda

donderdag 15 oktober 2015

Herfstvaas


Eén avond in de maand ga ik naar de Dutch Floral Design (DFD) clubavond bij het Boerma Instituut in Aalsmeer.
Een leuke, gezellige en inspirerende avond, waarin we onder andere met elkaar bepalen, wat we voor de volgende clubavond meenemen aan bij-materiaal of ondergrond.
Zo kun je van te voren al nadenken wat je wilt gaan maken.
Je bent vrij in wat je maakt, want het is de bedoeling dat we elkaar inspireren.

Nu de herfst zijn intrede heeft gedaan, besloten we om bladeren mee te nemen.
Ik had al een tijdje na lopen denken wat ik hiermee wilde gaan maken. In eerste instantie was ik van plan om iets te maken voor op de buitentafel. Tot mijn oog in de supermarkt viel op de tekst: 'Decoreren met herfstblad', van het mooie en inspirerende magazine SEASONS.



Een herfstvaas: dat leek mij leuk om te gaan maken.
Echter, al mijn vazen en potten lagen in de opslag, maar met een ritje naar de kringloopwinkel was dit opgelost.
Ik had al in mijn hoofd wat voor model vaas ik wilde..... en jawel, daar stond hij lelijk te wezen in de kringloopwinkel.


Op de onderkant van de vaas stond vermeld dat het een handgemaakte, aardewerk vaas is. En nog behoorlijk zwaar ook.
Er stond echter geen prijs op.
Inmiddels ben ik wel een bekende bij de kringloopwinkel en is het een sport geworden om samen tot een leuke prijs te komen, waarbij we allebei veel schik hebben.
Hoe meer ik kocht, hoe goedkoper de vaas werd, zei hij ( hahaha ).
Toevallig had in nog leuke namaak schilderijtjes gevonden van vier bekende schilders uit de zestiende eeuw.
Leuk om straks, zonder de lijstjes er omheen, mee te decoreren in het nieuwe huis.


Voor vier euro mocht ik de vaas mee nemen en tevreden liep ik de deur uit.

Thuis schuurde ik de vaas nog iets op en verzamelde ik in de boomgaard perenblad, in de uiteenlopende kleuren van de herfst.
Met wat peren erbij om mee te decoreren, vertrok ik naar de clubavond.

Daar kregen we nog een schaal die we moesten gebruiken en ging ik aan de slag. Met een lijmpistool lijmde ik het perenblad van beneden naar boven op de vaas, om een mooie overlapping te krijgen.
Ik begon aan de onderkant met bruin perenblad, daarna rood, oranje, geel en tenslotte groen bij de hals.


Uiteraard werken we tijdens de clubavond met, de door hun geleverde, verse bloemen. Ik koos voor drie verschillende gekleurde pepertjes, die qua kleur weer mooi terugkomen in de kleur van de bladeren.
Ik plaatste de vaas op de schaal en decoreerde de schaal met nog wat peren.

Erg leuk om te maken en eens wat anders.
Ook erg mooi met een perentak erin.

Lieve groet, Hilgonda




donderdag 1 oktober 2015

Fruit plukken in de boomgaard


Enkele weken geleden kregen wij spontaan hulp aangeboden van iemand, genaamd André, die bij een kwekerij werkt.
Wat fijn was dit voor ons, als leken, op het gebied van fruitbomen.
André vertelde ons wat voor soorten appel- en perenbomen er in de boomgaard staan en hoe je een appel en peer nu het beste kunt plukken.
We brachten het gelijk in de praktijk en plukten een eerste, kleine oogst.


Maar afgelopen zaterdag was de grote plukdag.
Met 21 fruitkisten, een hoogwerker en steigers van de bouwvakkers, gingen we samen met André aan de slag.






Toen ik bovenstaand plaatje door de lens van mijn camera zag, gingen mijn gedachten weer even terug in de tijd.
Wat was ik als kind veel te vinden in de boomgaard van mijn opa en oma. Heerlijk vond ik het om daar doorheen te lopen, een stuk fruit van de boom te plukken en ter plekke op te eten.


Bereikten we met de hoogwerker en steigers niet het hoog hangende fruit, dan klommen we in de boom.


Ondanks dat de boomgaard verwaarloosd is, omdat er hier al jaren niemand meer woonde, geeft hij nog heel veel vrucht.
Het nadeel is wel dat de bomen erg verwilderd waren. Door de vele zijtakken konden we er geen ladder tegenaan zetten.

Dit najaar, en volgend jaar nogmaals, komt een Hoogstam fruitbomen Vereniging bij ons de fruitbomen snoeien. Dit is een vereniging die de boomgaarden in de omgeving graag in stand wil houden.
Ik moet zeggen dat ik daar erg naar uitkijk!!

Persoonlijk vind ik het erg leuk om nieuwe dingen te leren. We zullen proberen om zo veel mogelijk kennis te vergaren om het in de toekomst zelf te kunnen doen.



Nogmaals bedankt, André, voor je hulp en het delen van je kennis!!

Lieve groet, Hilgonda



woensdag 23 september 2015

Breken en vergruizen


Breken en vergruizen. Het klinkt zo tegenstrijdig, want we zijn toch aan het bouwen?
Klopt. Echter, de oude boerderij lag nog als brokstukken gestapeld in de vorm van een grote berg steenpuin.


De grote brokstukken werden eerst vergruisd tot kleinere stukken, zoals de eerste foto laat zien.
Daarna gooide een graafmachine het steenpuin in een grote machine die het staal scheidde van het steenpuin en het tot kleine stukjes brak.




Meestal loop ik regelmatig naar de bouwplaats om wat foto's te schieten of de vorderingen te bekijken.
Maar in deze twee dagen had ik die behoefte een stuk minder.
Deze zware machines, die toch aardig wat geluid produceerden, stonden in zo'n schril contrast met de rust en natuur in het buitengebied, waar ik zo van kan genieten.

Want wat is het toch heerlijk om.....

...de kikkers te horen kwaken.....
...de vogels te horen fluiten.....
...de fazant te horen roepen.....
...de koeien van de buren in de wei te horen loeien.....
...de schapen in de verte te horen blaten.....
...en de ezels van de buren verderop te horen balken.....

Ik was dan ook stiekem best wel blij om ze te zien vertrekken ( hihi ).

De rust is weergekeerd.
Nou ja, rust? De bouw is inmiddels weer in volle gang.

Nog een fijne week gewenst.

Lieve groet, Hilgonda

maandag 31 augustus 2015

Notariswoning


Wat voor soort huis laten jullie bouwen? Een leuke vraag die wij toch wel regelmatig krijgen. Ik besefte laatst dan ook dat ik dat ook nog helemaal niet heb verteld op mijn blog.
Al jaren zijn wij bezig geweest met het zoeken naar een huis om te verbouwen of om zelf te bouwen.
Daarom wisten we nu ook goed waar dit huis voor ons aan zou moeten voldoen. En zo kwamen we uit bij een Notariswoning. Een woning die we allebei altijd al erg mooi vonden en die qua indeling ook aan onze wensen voldoet.

De vakantie was voor ons dan ook een mooie tijd om ons te oriënteren voor dakpannen en gevelstenen zoals ik jullie in mijn vorige post al vertelde.
Vele kilometers hebben we afgelegd naar referentie adressen om naar huizen te kijken waar de door ons 'uitgezochte' gevelstenen en dakpannen waren gebruikt.
Verschillende keren rij je dan langs zo'n huis om het goed in je op te nemen en te bedenken of dit nou de gevelsteen of dakpan is die we voor ogen hadden. Past dit bij een notariswoning met karakteristieke elementen?
Graag wilde ik het ook op foto vastleggen om er thuis nog eens naar te kunnen kijken en het met de andere bezochte huizen met een andere gevelsteen of dakpan te vergelijken.
Daar wij in een bus rijden en je dan foto's gaat maken vanuit je autoraam of even uitstapt om een foto te maken, kon dit wel eens vreemde gedachten bij mensen oproepen. Zeker wanneer wij huizen bezochten die je alleen kon bereiken via een eigen weg en afgelegen lagen.

Om maar niet voor potentiële inbreker aangezien te worden, heb ik vele malen de stoute schoenen aangetrokken en aangebeld bij het betreffende huis.
De bewoners waren altijd uiterst vriendelijk, de toegangshekken werden open gedaan en we mochten vaak om het huis heen lopen en foto's maken. Zo ontstonden vaak nog leuke gesprekken.

Tijdens de andere dagen van de vakantie waren we veelal te vinden op de mega houtstapel die nog op de kavel lag na het slopen van de boerderij en schuren.


Mijn man stond bovenop de houtstapel en gooide alles wat hij los kon krijgen naar beneden, waarna ik het sorteerde in drie stapels en het vuur aan hield ( alsof het met 30 graden nog niet warm genoeg was, haha ). Een stapel met nog redelijk goede grote balken, een stapel met kleine balken en palen en een stapel om gelijk te verbranden in de vuurton. We werkten van s'-ochtends vroeg tot s'-avonds laat tot het donker werd en het vuur uit moest. Ware pyromanen leken we wel en we hadden er allebei nog schik in ook. Ook al stapten we s'-ochtends met veel spierpijn uit bed, we hadden allebei steeds weer zin om er aan te beginnen en die grote houtstapel iedere dag weer te zien slinken.
Eerst sjouw je zware balken met z'n tweëen, maar al snel ga je zelf steeds zwaarder tillen en til je een zware balk zelf. Dus we wisten weer even welke spieren we waar allemaal hadden zitten.


Inmiddels is de houtstapel bijna helemaal weg en gereduceerd tot twee nette stapels balken.



Af en toe vonden we ook nog leuke dingen tussen de houtstapel.
Zo kwam ineens deze leuke oude deur tevoorschijn. Ik vind de kleur zo mooi!


Achterop de houtstapel lag deze voersilo. In de schuifplanken zag ik wel leuke brood/snijplankjes. Inmiddels staan ze te drogen.



Muurankers die wij niet uit de boerderij gesloopt kregen lagen nu los tussen het sloophout. Evenals veel metalen ringen die om de palen zaten van de deel, waaraan de koeien vastgebonden zaten.
Enkele muurankers waren voorzien van tekens.
Een goede vriend van ons, die heel veel weet over oude materialen en gewoonten, attendeerde ons hierop. Smidstekens blijken dit te zijn.
Nu wilde ik natuurlijk wel graag weten wat zo'n teken zou beteken en ging aan het googelen.


Muurankers werden vaak voorzien van beschermende tekens, gekrast in de uiteinden van het muuranker en/of centraal.
Deze tekens hebben hun oorsprong in het diepgewortelde volksgeloof. En in de loop van de 19e eeuw worden deze beschermende tekens steeds minder gebruikt en verdwijnen ze.
In de meeste gevallen gaat het om Maalkruisen. In uitzonderlijke gevallen om Donderbezems ( als specifieker afweerteken tegen bliksem ) of andere tekens.
Naast deze tekens kunnen sommige ook voorzien zijn van een huismerk: een handtekening van de uitvoerder. Deze worden nog steeds geïnventariseerd.


Na lang googelen en vele foto's van smidstekens bekeken te hebben, ben ik er nog steeds niet achter wat voor smidsteken zich op onze muurankers bevind.
Een Maalkruis in ieder geval niet, want er zit geen kruis op. Alleen horizontale- en schuine strepen.
Wellicht dan ook een handtekening van de uitvoerder??

Ik blijf nog zoeken!

Een fijne week gewenst.


Lieve groet, Hilgonda